Ευγενώς αιτούντος μεριδίου. | Βασίλης Μπαρούτης

 

Ευγενώς αιτούντος μεριδίου.

 

Χτύπησα ελαφρά την πόρτα και μου άνοιξε ένας καλοντυμένος άντρας γύρω στα σαράντα, ξανθός, με λαδωμένο στόμα και πειθήνιο βλέμμα που φάνηκε μόλις να έχει ανατείλει πάνω σε ένα ζευγάρι καρβουνιασμένα μάτια, ονειρική αντίθεση, με μία διερευνητική απόχρωση. Με ανασηκωμένη μύτη και ένα ευτελές διπλοσάγονο, που ότι είχε αρχίσει να σχηματίζεται, απόρροια ίσως της περίσσειας λίπους από τη μερίδα με χοιρινές πανσέτες πάνω στο γραφείο του. «Θέλετε κάτι; Είμαι λίγο απασχολημένος». Δεν χάρηκε που με είδε και με ενημέρωσε με ένα λόγο γοερό που έτρεξε από το γερμένο του κεφάλι αβίαστα προς τη μεριά μου, χωρίς να μου απευθύνεται αλλά ταυτόχρονα με αποκαλεί ανεπιθύμητο, όχι εξωλοκλήρου αλλά μόνο όσο να αντέξω μία αξιοπρεπή και άμεση υποχώρηση, δηλαδή χωρίς το γνωστό ηχητικό σύνθημα από το φωνακλαδικο χάλκινο που κουβαλούσαν οι στρατιώτες περασμένου αιώνα για την άμεση διάδοση της διαταγής και την αποφυγή το δυνατόν λιγότερης ανθρώπινης φύρας στο πεζικό τους. Εγω δεν κούνησα ούτε βλέφαρο. Μόνο ανέπνευσα στριφνά από τη μύτη επιδεικνύοντας έτσι δύο χοντρά ρουθούνια που ο κάτοχός τους ξέρει πώς να τα χρησιμοποιήσει και ξεστόμισα την παρακείμενη φράση: «μπορώ να έχω λίγο από το ψητό σας;» τότε εκείνος αναρρόφησε το σάλιο του και έβγαλε ένα ρινοφαρυγγίστικο ήχο σαν γουργούρισμα μαζί με ροχαλητό. Είδε όμως που τον κοίταζα με κάποια συγκατάβαση και μου απάντησε τελικά, ρίχνοντας τις άμυνές του, «βέβαια, αν αυτό σας ευχαριστεί μπορείτε να δαγκώσετε αλλά από εκεί που είναι πιο κοντά στο κόκκαλο γιατί το υπόλοιπο το θέλω για μένα».

Άνοιξα τότε την τσάντα που κουβαλούσα, τύπου χαρτοφύλακα αλλά και φαγητοδοχείο και άπλωσα το χέρι μου προσπερνώντας τον για να πιάσω το πλέον μερίδιό μου.

Αφού το αποθήκευσα στον χαρτοφύλακα τύπου τσάντα, χρήση φαγητοδοχείου, όπου υπήρχαν και άλλα βρώσιμα, έκλεισα με μία κίνηση ταυρομάχου το παραπέτασμα που σκεπάζει αυτά τα κατασκευάσματα, χαιρέτησα τον τρόπο τινά οικοδεσπότη μου, κάπως σαν να σήκωνα νοητά το γείσο από ένα αόρατο καπέλο και έκανα μεταβολή προς την έξοδο. Καλά το καταλάβατε, ήμουν ασφαλιστής και έπρεπε να ερευνήσω τις συνήθειες αλλά και τις προθέσεις του αξιότιμου πελάτη πριν τον καταχωρήσω στη λίστα για συμβόλαιο. «Θα έχετε νέα μου σύντομα», του είπα με σθένος ακριβώς τη στιγμή που στέγνωσε εντελώς το λιπαρό επίθεμα γύρω από τα χείλη του και στο στόμα του πλέον απόμεινε μία ξινή επίγευση ήττας.